“Ik werk nu al drie jaar in deze rol en hoewel ik mijn werk leuk vind wil ik toch meer. Ik wil graag kijken welke cursus of opleiding ik nog nodig heb. Eigenlijk zou ik wel wat steviger willen kunnen communiceren, dus misschien weet jij daar iets voor….?” Met deze vraag had Jantien – een talentvolle vrouw in de midlife leeftijd – een loopbaangesprek geboekt. Ze heeft een baan voor 36 uur, een druk gezin, is goed in balans, heeft veel dingen om te doen en heeft de behoefte om verder te groeien. Ik was onder de indruk hoe Jantien haar vragen formuleerde, zelfreflectie toepaste en alles op een rijtje had. Ze is welbespraakt en komt heel zelfbewust en zelfverzekerd over. Hoewel ze een prachtig CV heeft en ook mooie opleidingen en diploma’s heeft, bleef ze een zeurend gevoel houden over het feit dat ze niet het juiste niveau had en de juiste opleidingen had gedaan. In de uiterlijke wereld is een diploma inderdaad vaak overgewaardeerd, alhoewel er steeds meer oog is voor kwaliteiten, werk- en levenservaring. Maar er was meer. In de onderstroom was er een knagend gevoel van “ik ben niet goed genoeg”. Deze hardnekkige overtuiging kom ik zeer regelmatig in allerlei gradaties bij cliënten tegen. Vaak denken ze dat ze de enige zijn. Alsof ze een groot geheim meedragen en dat proberen ze door allerlei gedrag te maskeren. Maar in werkelijkheid heeft (bijna) iedereen die overtuiging. Zolang deze overtuiging onbewust is werkt het ondermijnend. Het is een huis wat helemaal af is, maar waarvan het fundament wankelt. Als je die fundamenten niet steviger maakt, blijft het bouwwerk wankel. In de praktijk uit zich dat dan in situaties die je onderuithalen. Je triggers zeggen iets over wat er geraakt wordt. De buitenwereld spiegelt namelijk die overtuiging net zolang tot je het door hebt en het gaat ombuigen. Toen ik dit bespreekbaar maakte met Jantien herkende ze het. En de vraag die ik dan altijd krijg en nu ook gesteld werd: “Maar hoe kom ik hier dan vanaf? Wat moet ik doen om die overtuigingen aan te pakken?”. Ja en toen kwam mijn lange antwoord en helaas is er geen korte weg naar de oplossing. Om deze kernovertuiging aan te pakken ben je wel even bezig. In de huidige tijd van challenges, quick fixes en feel good trainingen is mijn verhaal lang en saai. Het is een proces wat voor iedereen anders is, maar wat vruchten afwerpt bij alles wat je doet in die richting.
Het begint bij erkenning
“Echter, het begin is er “: zei ik tegen haar. Ze herkende en erkende mijn observatie en de overtuiging kwam op tafel. Ze kon erover praten, zonder weg te duiken. Al wist ze niet hoe te beginnen… ze had het inzicht dat ze “iets” te pakken had. Iedere verandering begint bij bewustwording dat het zo IS. Dit gaat buiten de ratio om. Dit voel je als van binnen als er een waarheid is geraakt. Er is al veel moed voor nodig om het te herkennen en erkennen. Als dat er is dan komt er ook een weg open om deze overtuiging om te buigen en te ontmantelen. Ik heb zelf ook jaren hiermee geworsteld (en ben nog niet klaar) en er veel over heb bestudeerd. Mijn conclusie is dat de bron van deze kernovertuiging voortkomt uit de dualiteit waar we in leven. We komen uit eenheid en worden geboren in een duale wereld. We komen voort uit de bron, maar ervaren onszelf als separaat. Als baby moet je je al aanpassen en ontwikkel je overlevingsmechanismen. Dit is nodig voor het vormen van het individu en de persoonlijkheid. Op een gegeven moment als je geestelijk verder wilt groeien dan kom je deze overtuiging tegen. Als je eens goed gaat kijken wat voor gedachten er voortkomen uit deze overtuiging dan schrik je. Het gevoel dat je ontoereikendheid bent is heel naar. We gaan dan over het algemeen heel hard aan het werk om onszelf te verbeteren. Dit doen we dan met wilskracht. Er zijn heel wat opleidingen gedaan door noeste arbeid, maar gedreven zijn uit zich goed genoeg willen voelen. Een diploma is het bewijs dat je iets kunt. En zo fungeren vaak ook het hebben van een carrière, een gezin, aanzien, status, welvaart etc. als uiterlijke “bewijzen” dat je goed genoeg bent. Jammer genoeg lossen ze nooit de leegte op van het gevoel. Daarvoor moet je naar binnen.
Doorprikken van de illusie
Het ombuigen van de overtuiging niet goed genoeg te zijn begint bij het doorprikken van de illusie dat jouw “goed genoeg” zijn afhangt van al deze bovengenoemde factoren. Je komt uit de bron en ben al goed genoeg geboren. Je bent een unieke expressie van de bron, met net als ieder mens kwaliteiten en vervormingen. Je bent een perfecte creatie met alles erop en eraan.
De sleutel
Als je gaat opletten hoe je jezelf op de kop zit om niet te geloven dat je goed genoeg bent dan kom je nogal wat tegen. Eigenlijk biedt het dagelijks leven je genoeg gelegenheden om hiermee aan de slag te gaan. De sleutel is bewustwording. In meditatie noem ik het zelf altijd de waarnemer inschakelen. Dat is die kwaliteit van de geest die kan kijken naar de emoties, gedachten en gevoelens in plaats van zich ermee te identificeren. Als je namelijk je ondermijnende gedachten opmerkt kun je ze tegen het licht houden en bevragen. Als je die gedachten over dat thema hebt weten te ontrafelen en naar het licht hebt gebracht dan kun je het gaan helen. In dit geval van Jantien is het opnieuw zichzelf bevragen of ze écht wel een opleiding nodig heeft om zichzelf zelfverzekerder te voelen of dat ze zichzelf mag accepteren zoals ze is met de kwalificaties die ze heeft. Als ze zichzelf accepteert dan wordt ze automatisch zelfverzekerder en dan is de oplossing van de opleiding niet nodig. Ze kan dan nog steeds een opleiding gaan doen, maar vanuit andere intenties.
Heel proces
Ik besef dat ik in deze blog iets heel groots probeer samen te vatten in een paar woorden. Het “niet goed genoeg” gevoel komt namelijk is allerlei zaken naar voren en is één van de grote onderdelen van een levenslang proces. Aan Jantien legde ik het uit als een blok ijs, waar je iedere keer een stukje van laat smelten door te helen. Iedere keer valt er een stukje af van de zwaarte die je me je meedraagt. Dus het innerlijk werk werpt vruchten af met alles wat je doet. Het kan niet in één keer en misschien ook nooit volledig. Hoe meer je gaandeweg gaat beseffen dat je in feite nog steeds onderdeel bent van de bron waar je uitkwam en je helemaal goed bent zoals je bent (met alles erop en eraan) hoe meer je jouw innerlijke vrede en balans weet te vinden. Dan kun je steeds meer dingen gaan doen vanuit inspiratie en niet vanuit een gevoel dat je iets tekort komt. Lees ook mijn blog ‘Zelfheling in het dagelijks leven’ hierover.